Որպես ելակետային պնդում պետք է ընդունենք, որ հանրային ընկալումներում պատամականորեն ձևավորված տարածքում միջամտությունը նախ ենթադրում է զգուշավորություն, և ցանկացած որոշում պետք է ապահովի նախ մասնագիտական, ապա հանրային (տեղական) ներառականություն։ Այո, նման միջավայրերում փոփոխություններ կատարելու գործընթացը պետք է լինի դժվար և դանդաղ, որը միակ տարբերակն է՝ նվազեցնելու սխալվելու ռիսկերը։ Իհարկե, այս ամենը պետք է լինի ոչ թե ինչ-որ պաշտոնյայի անձնական նախաձեռնությունը, այլ պետք է կարգավորվի օրենսդրությամբ։
Ուղղակի կառուցվածքային բռնության ձևերից է պետության բռնությունը, ներառյալ՝ լեգիտիմ բռնությունը – արդար պատճառով բանտարկելը, դատելը, պատժելը: Սակայն կա և, իհարկե, պետության ոչ լեգիտիմ բռնություն, հենց դրա մասին ենք մենք խոսում, երբ խոսում ենք գուլագի մասին:
Դեկտեմբերի 19-ին, Եվրասիա համագործակցություն հիմնադրամի (ԵՀՀ) գրասենյակում տեղի ունեցավ ՀՀ Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի հրատարակած «Դրվագներ Հայաստանի խորհրդային անցյալից. հայ-ադրբեջանական համակեցության հետքերով» գրքի շնորհանդեսը։
ԵՀՀ-ն հայտարարում է ՀՀ-ում գործող արբիտրաժային մարմինների, ինչպես նաև հաշտարարության վերաբերյալ հետազոտողի մրցույթ։